පරසතුමල් .....!

මගේ ජීවිතය වේයන්ගොඩ නතර වීම දෛවොපගත ය..

ජනේලයෙන් එළිය බලන වි‍ට මට උඩ ගෙදර ඡායාවක් පෙනේ..

ඒ දයානන්ද ගුණවර්දන උපන් ගෙදරයි..

දයානන්ද ගුණවර්දන ට ඇති ඇල්ම කුඩා විය තෙක් ඇදී යයි.. තාත්තා ද පියරත්න මාමා ද සූර් වූ විට නරිබෑනා සින්දු අඩුවක් නැතිව කියති.. නරිබෑණාගෙන් ඔබ්බට ගොස් දයානන්ද ගුණවර්දන හමුවන්නේ බක්මහ දීගේ බලන්න ලැබූ විටය.. නරිබෑණා සංගීතය ලයනල් අල්ගම ගේ ය... බක්මහ දීගේ සංගීතය සෝමදාස ඇල්විටිගලගේය.. ඔහු වේයන්ගොඩ උපන්නෙකි..

පරසතු මල් බලන්න ට අවුරුදු ගණනකට පෙර අම්මා පරසතු මල් ගැන කියා දුන්නා ය.. 'පරවුණු මල් වල සුවඳ අතීතේ' ඇයට හොඳින්ම ගැයීමට හැකි ගී කිහිපයෙන් එකකි. එහි සංගීතය ලයනල් අල්ගමගේ ය.. ලයනල් අල්ගම මෙන්ම සෝමදාස ඇල්විටිගල ද ලංකාවේ හරිහැටි හඳුනා ගත් සංගීත කාරයෝ නොවූහ....සම්මාන හෝ පට්ටම් ලැබීම හඳුනා ගැනීම නොවේ.. හරි හැටි රස වින්දනයට පාත්රංවීම 'හඳුනා ගැනීමයි'..

පකිස්තානුවෙක් සමඟ ගzසල් හෝ කව්වාලි ගැන කතා කරනවිට අපේ අඩුව පැහැදිලිවේ..

පසුගිය දශක ගණනාවේම ලංකාවේ සංගීත විචාරය 'හිත ම්තුරන්' අතරේ පැවති විනෝද ක්‍රීඩාවකි.. එය සින්දු වල වචන යලි ලිවීමෙන් ඔබ්බට යන්නේ දේශපාලනය හෝ සමාජ විද්‍යාව වැනි දුරස්ථ තැනකින් සංගීතය අල්ලා ගැනීමට හා ඒ මත කෙස් පලා ගැනීමට පමණි... සංගීතය ගැන සංගීතාත්මකව ලිවූවෝ අතළොස්සකටත් අඩුය.. තිස්ස අබේසේකර.. මනුබන්ධු.. නිශාන්ත අල්විස් පමණි මා කියවා ඇත්තේ..

ඇල්විටිගල ගේ ගී සංගීතය ඇසීම පිණිස දොරටුවක් සපයයි.. ඒ නිසාම සෝමදාස ඇල්විටිගල ගැන නොකියාම බැරිය..

ඔහුගේ ගී සියල්ලම මා සොළවා දමා ඇත.. අමරදේව ගැයූ ගී අතරින් ඉක්මණින් මතකයට එන ගී සියල්ල ඇල්විටිගල තනු යෙදූ ඒවාය.. පිපුනු කුසුම.. සත් සමුදුර.. ආදර හැඟුම්... මා මළ පසු... වචන හෝ අමරදේව ගේ කටහඬ හෝ නොතකා සංගීතය උදෙසා පමණක් ඇසිය හැකි බව මගේ වයස මට මතක් කරයි....

සංගීත සැළසුම් කිරීමෙහි ද වාද්‍ය භාණ්ඩ තෝරා ගැනීමෙහිද ලා ඇල්විටිගල සූරයෙකි... පිපුණ කුසුම ගීයෙහි 'සරෝද්' වාදනය වෙනම ඇසීමට මට ඇතිවු ආසාව සංගීත ශ්‍රවණයෙහි බොහෝ දුර මා ගෙන ගියේය...ඇල්විටිගල සංගීතයේ පොදු ලකුණ වන්නේ යළි ‍යළිත් ඇසිම රස භංගයක් ඇති නොකිරීමයි.. ඇල්විටිගල ගී එක් එක් වාද්‍ය භාණ්ඩය සඳහා අසා බැලිම සතුට ඇතිකරවයි... සත් සමුදුර එහි පසු පසින් දිවෙන ඒකල වයලීනය..පිපුණු කුසුමේ සරෝදය හා ආදර හැඟුම් ගීතයේ පසුබිමේ වැයෙන ඒකල වයලීනයේ ඇති ශෝකී වේදනාව... ඒවායින් කීපයකි.. වල්මත්වූවෝ හි මලින් මලේ ගීතය සත් සමුදුර සේම සිරසකින් අහවර වන්නේ සමුදුර සේම තරුණවියද පෙරළිකාර නිසා විය යුතුය.. සත් සමුදුරේ ඒකල වයලීනය අසන්නට මට කියාදුන් නිමල් අය්යා අතුරුදන් වී දැන් වසර විස්සකි...

අල්ගම එක චිත්‍රපටියකට ශෘංගාරය, විප්‍රලම්භය හා කරුණාව අපූරුවට පෙන්වන ගී තුනක් සංයෝජනය කළේය...

සඳකත් පිණිදිය විප්‍රලම්භය 'උදාර' ව ප්‍රකාශනය කරන ගීයකි..එහි නිහඬ ශෝකී සංගීතය හා පද 'කවුළු දොරින් එබී' විහඟෙක් මෙන් පියඹා යන්නේ අනන්ත අවකාශයටයි.. 'ලියනවා අයිසෙ හිමාලය කඳු ගැන' යනුවෙන් 'බොනී මහත්තයා' ගේ ඇණවුමට ලියැවුන ගීය සිනමා ගත කරන විට ෂෙල්ටන් පෙරෙරා ඇත්තටම ඇඬූ බව '60 දශකයේ පාසල් සිසුවියෝ කියති.. කුඩා කල මා නැලවීමට අම්මා පරසතුමල් ගීය කියද්දී මට ඇඬුම් ආවේ එහි ඇති පාලුව හා බොනී මහත්තයා ගේ තනිකම ස්වර විසින් දැනවීමට අල්ගම සමත් වූ නිසාද.. අවුරුදු 16 දී මුල්ම වරට පරසතු මල් බලද්දී මේ ගීතය එන තැන පපුවේ තිගැස්මක් ඇති වුනේත් ඒ නිසාම ද... අපේ ගෙදර උන්දෑ.. දුව නැළවීමට කිසිදා මේ ගීය නොකීවේ එහි එහි වූ මධුර පාළුවට ඇය නොකැමති වූ නිසාද.. මට පිළිතුරු නැත...ලංකාවේ සංගීතයේ මෙබඳු ප්‍රබල තනු ඇත්තේ අතළොස්සකි.. ඒ බොනී මහත්තයාගේ සේම අපගේද ඛෙදවාචකයයි..

ඔවුන් සංගීත සැලසුම් වල අපූරුවට යොදාගත් ක්ලැරිනට්.. ඔබෝ.. හඬ දැන් ඇසෙන්නේ නැත.. ගී තනු සමතලා කර දමන කාලකණ්නි ඔක්ටපෑඩය නොඇසෙන්නේ එහෙමත් ගීයකය..

ඇල්විටිගල හෝ අල්ගම ගෝලයින් බිහිකර මතවාදී වහන්තරාවක් තනා නොගියේ අපේ වාසනාවටයි... ඔවුන් අමරණීය වන්නේ ඒ නිසාමය..

ඇල්විටිගල හා අල්ගම ඔබට බාරදෙමි.

ඉර මුදුන් වී ගෙන එයි.. පොල්කිච්චන් නිහඬය...

ජනේලයෙන් එළිය බලන වි‍ට මට උඩ ගෙදර ඡායාවක් පෙනේ....
ඒ දයානන්ද ගුණවර්දන උපන් ගෙදරයි..

මගේ ජීවිතය වේයන්ගොඩ නතර වීම දෛවොපගත ය..

අන්තර් ජාලය මගින් නොමිළේ කියවීම සඳහා පමණි..

වන්දනා ගමන..

බෝ දුරට පෙනෙන අර මහ කන්ද...
වැඩ සිටියි වැඩිහිටිව පැණසරව...
මහකන්ද කූටයට නැගයන්න
පිරුවටින් පේවෙලා පැමිණෙන්න..

දුක් බෙදන දාස් දෙන නියඟයට
පින්තාලි මදිය පින් කරන්න්ට..
දුක්ම වළඳමින් තුන්වේලටම
වන්දනාවේ යන්න එක්වන්න

මුර කරන දේවතා රූ වුවද
මුරගලට සාප නොම ඉල්ලන්න
පිරුණු සඳකඩ පහණ කියවන්න
අඩ දැණිව බිම නොහෙව
දෙපා තරයේ එබිම හිටවන්න......

කටුක ගල් තල මත
නොමඳ දුක් සටහන් කෙටුන
ලියවැලෙන් වසනු ඉඩ නොම දෙන්න
පාදමේ වාමන රූප බිඳලන්න .......

පිරුවටම ඇඳ යලිදු පේ වෙන්න
කඳුලු ගං දිය ගලා සුසුදු වූ
මේ බිමේ වැතිර නළලත හොවා
නමදින්න……

(පේරා 1997)

නංගි ගෙන් ලියමනක්!

Dear aiya,

Many Happy Returns of the Day!

The concert was great!
It began with the theme music of Guru (Jage heye rithaka) and ended with 'Jai Ho'.

When Rahman began to sing Hindi songs, the audience didn't react at all. They went wild when he sang and played Tamil songs. I boarded a car and took a lift to come to the main road. The guy in the car said the division always exists between Tamil Nadu and the North and thus they don't like to hear Hindi songs at the concert.

Thu hire, Hamma hamma, Roja, Delhi 6, Taxi were some of those he and others sang. He sang Joda Akbar's 'Marhabba' and mixed it with 'Rukmani'. It was amazing.

We crossed over to 500 tickets creeping under the bars in an instant. We were the first to cross over. We were standing on chairs dancing and screaming. It was really good.

Some Indians didn't know which song was in which movie. I was telling them. I think it was the foreigners who enjoyed it so much. I saw many other Whites dancing singing along.

We boarded a bus from Chennai. It was free transportation to and fro. It is a part of the ticket.
We walked in Chennai and I bought a CD on Santoor and a collection of Hariprasad Chaurasia, Arundatie Roy's book, a book by Osho and two books on Taml Nadu's history.

Happy birth day once again!

Jai ho! (May you be victorious).

Nangi

පොල්කිච්චෝ.....

මම පොල්කිච්චන්ට ආසා ඇත්තෙමි..

උන්ගේ හඬ හිත කළඹවන සුළුය.. විචිත්‍රය.. සංගීතවත්ය..

අවුරුද්දෙ සමහර මාස වල හවසට කෙටි වැහි අල්ලක් දෙකක් වහී.. ඉන් පසුව අහස පැහැදිලි වෙයි.. පොල්කිච්චා මත් වූවාක් මෙන් ගායනය අරඹයි.. ඉඳ හිට ඇහෙන ගෙරවුම් හඬකට බියවන ඌ ගායනය යළි අරඹයි..

ගෙරවුම් හඬ ඇසෙනවිට හිතට තෙත් බර හැඟීමක් ඇති වේ.. එය හරි ප්‍රසාද් චෞරාසියා තම "ගංගා"(Rivers) නම් නාද කවිය ඇරඹීමට යොදා ගනී.. අපූරුය.. හබරළ කොළ මත බෙර හඬක් මෙන් පතිත වන වැහි බින්දු මෘදංගය හා ෆක්වාජය මගින් උපද්දයි..

කොලෝනියල් කසින්ස් ඉන්දියානු සංගීත කණ්ඩායමකි.. ඔවුන්ගේ ඉන්දියානු වැස්ස (Indian Rain) නම් ගීතය ඇරඹෙන්නේද ගෙරවුම් හඬකිනි.. හරිහරන් ගේ ආලාපය දුලබ සුරාවක් මෙනි.. ඉන්දියානු ශෛලියෙන් මා ඇසූ පළවෙනි ගීතය ලක්ශ්මි ශංකර් විසින් ගැයූවකි.. ලක්ශ්මි ශංකර් රවි ශංකර් ගේ බිරිය බව සෞම්‍ය කීවේය..

රවි ශන්කර් ඉන්දියාවේ අසහාය සිතාර් වාදකයාය.. නමුත් ඔහු ඉගෙන ගන්නා කාලයේ ලයනල් එදිරිසිංහ හා තරඟ කරනු නොහැකිව පන්තියෙන් පැන ගිය බව බොහෝ දෙනා කියති..ලයනල් එදිරිසිංහ ලංකාවට ආවේය.. රවි ශන්කර් ලෝකය වටා ගියේය.. ලයනල් එදිරිසිංහ 'හේවුඩ්' විදුහල්පති විය.. රවි ශන්කර් ලෝක මට්ටමේ සංගීතඥයෙක් විය.. ඒ ඉන්දියාවේ හැටිය..

ඉන්දියාවත් ඉන්දිරාත් වෙන් කළ නොහැකිය.. ඉන්දිරා ලයනල් එදිරිසිංහට පෙම් කළ බව හේවුඩ් ශිෂ්‍ය‍යෝ කියති.. ඉන්දිරා ලංකාවට ආ විගස ලයනල් ගැන විමසන බව අතීත රොන්සුණු පොදකි.. ජීවිතාන්තය දක්වා මල්ඵල නොගැනුන ප්‍රේමයක බීජ සිත්හි දරා සිටි ඔවුන්ගේ සංගීතය සිතාරයක හඬින් පවසා නිම කළ හැකිද?

සිතාරයට වඩා වීණාවේ හඬ අපූරුය.. ගැඹුරුය.. එය කර්ණාටක සංගීත භාණ්ඩයකි.. ඊට වඩා සරළ සැහැල්ලු හඬක් සන්තූරයෙන් නික්මෙයි.. ශිව් කුමාර් ශර්මා සිය හිමාල උදාසන(Himalayn Dawn) නාද කවියෙහි... හිම වතළ ගිරිහිසක තැවරෙන හිරු රැස් කැරැල්ලක් සන්තූරයෙන් සිත්තම් කරයි..

මේ මොනවා තිබුනත් නැතත් සුන්දරත්වය හැමදාම පැවතිනි.. සුන්දරත්වය තිබුණද නොතිබුණද මිනිස් කය මිය යයි.. වැළලූ පසු නැවත එන ධාන්‍යය මෙන් නොව මිනිසා වරක් වැළලූ පසුව අමතක ව යයි.. එසේ නොවන්නෝ අතළොස්සකි...

පොල්කිච්චාගේ හඬ මිහිරිය..

උන් අවාසනාවේ සංකේතයක් යැයි අයෙකු කියති..

මම පොල්කිච්චන්ට ආසා ඇත්තෙමි...