චන්ද්‍රමඬුලු යට ....!

අපි වටිනා කමක් වටිනා යමක් සොයමින් යන්නෙමු. සමහර විට හමුවන කුඩා මුතු ඇටයක් තරම් සෝබන දුලබ ගීයක් ජීවිතය හදිසියේ එළිය කරයි.

අපේ ගෙදර උන්දෑ නන්දා මාලිනි රසිකාවකි. මගේ දේශපාලන පඬි කතා නොතකන ඈ එදත් අදත් නන්දාට ආසා කරන්නේ සංගීත ආසාව නිසා පමණකි. නිරෝෂී අපේ උන්දෑගේ ඉතා කිට්ටු පාසැල් මිතුරියකි, පේරාදෙණියේ මගේ 'ජුන්නියක්' වූ නිරෝෂි දැකීම ඥාති වරියක් දැකීම මය.

නිරෝෂී කිවිඳියකි, ගායිකාවකි. 1990 විසාකා කලා උළෙලේ තේමාව නිරෝෂි ලියූ එකකි. දේශපාලනයෙන් ලේ උණු වූ ඒ කාලයේ තරුණ බව ගැන කතා කිරීම තහනම් විය. අයිතිවාසිකම් ගැන කතා කිරීම බයට හේතුවක් විය. නන්දාගේ 'මොංගෝලියානුවනේ' ගීතයෙන් ඇරඹීමට ගිය විසාකා කලා උළෙලේ මුල් අංගය 1990 මාර්තු 19 ට දින දෙකක් තබා තහනමට ලක් විය, නිරෝෂී ඇතුළු කෙල්ලන් කැලත හැඬූ කඳුළින් නිවෙස් බලා ගියහ. පහුවෙනිදා නිරෝෂී කවියක් ලියාගෙන ආවාය. නිරෝෂි ගේ ම තනුවකට ගැයුනු, අපූරු යොවුන් ජවයෙන් 'පණ ගසන' “යෞවනේ කුමුදුනිය පුබුදවන “ ගීයකින් කළා උළෙල ඇරඹෙනු හතරවන හෝ පස් වෙන පෙළේ හිඳ උන් මට තාමත් මතකය.

අපේ උන්දෑ නන්දා ගැන පටන් ගන්නා කතාවක් හැම වතාවකම අවසන් කරන්නේ නිරෝෂි ගෙනි. පොළොං විසෙන් මරණාසන්නව උන් අපේ උන්දෑ බැලීමට ආ නිරෝෂි ‘මහ-ඉලුප්පල්ලමේ’ නොයා පේරාදෙණිය දැඩි සත්කාර අංශයේ උන් බව, ඇඳ පෝච්චිය පවා සෝදමින් සුව වන තුරු අපේ උන්දෑ රැක බලාගත් බවද මේ කතාවේ කොටසකි.

අපේ පෙම් කතාව පටං ගත් කාලයේ මම නන්දා ගේ ගීයක් කොළයක ලියා දුන්නෙමි.

වළාකුළු කන්දට මුවා වෙන
ඉන්ද්‍රචාපය ලෙසින් මනහර
නුවන් බඳවා සිතුම් අවුලා
නොයන් මා හැර දා

උදා ගිර හිරු මඬල විලසින්
සදා පාළුව අඳුර පලවා
සිහින ඇල්ලේ අරුත් රඳවා
රැඳෙන්නේ සැමදා

කල්ප ගණනින් මිණුම් නිම නැති
භවෙන් භවයට මෙවන් කතරේ
ඔබේ නෙත් යුග වාසනාවන්
නැගෙන හිරු ලෙසිනේ

මහින්ද අල්ගම ගේ ඉසියුම් ගීත රචනාවක් වන, නන්දා විසින් තනු දමා ගායනා කරන [නිරෝෂි ගේ හඬින් පමණක් අසා තිබුණු] මේ ගීය වසර දහනවයක් තිස්සේ අපේ උන්දෑට නන්දාගේ හඬින් අසන්නට සළස්වන අරමුණ මීට පැයකට පෙර ඉටු විය. [ඉස්සර පසුම්බි වල ඇති මුදල් ගණිමින් 'සීමා සහිතව' වඩේ කෑ ශාන්ති විහාරයෙන් [දැං ශ්‍රී විහාර්] පිටවී බුලර්ස් පාර දිගේ ඇවිද ආවේ දෛවෝපගත ගමනකි.]

ගුවන්විදුලියේ අලෙවි කුටිය විවෘතය.

‘සල්ලි නැති වුනාට කමක් නෑ බලලා යමු.’ මම යෝජනා කළෙමි.
‘අර චන්ද්‍රමඬුලු යට සී ඩී එක පොඩ්ඩක් බලන්න පුළුවන් ද?’

එහි පස් වෙනි ගීතය 'වලාකුළු කන්දට ' විය.
‘ගම්මු ගම්මු’ මටත් වඩා ඉක්මන් වන්නේ අපේ උන්දෑය.

ගීතය වරක් නොව තෙවරක් ඇසුවෙමු. මුල් වතාවේ ම දෙවන අන්තරා කොටසේ අවසාන පද දෙක නන්දා සමඟ ගැයූ අපේ උන්දෑ; 'නිරෝෂි ඔය විදිහටම කිව්වා නේ...!' ආදී වශයෙන් නිරෝෂී ගැන කතා කියන්නට පටන් ගත්තාය.

අපි වටිනා කමක්, වටිනා යමක් සොයමින් යන්නෙමු. සමහර විට හමුවන කුඩා මුතු ඇටයක් තරම් සෝබන දුලබ ගීයක් ජීවිතය හදිසියේ එළිය කරයි.

සින්දුව මෙතැනින් අහන්න http://youtu.be/9nf_PmA6Wa0